Dordrecht

Voorzitter, als oppositiepartij ben je bij de jaarrekening vanzelfsprekend altijd op zoek naar het verschil tussen de wijze waarop het college zich verantwoordt en de wijze waarop je zelf de realiteit in het afgelopen jaar ervaren hebt. De realiteit die tot je komt, soms uit eigen ervaring, maar vooral heel vaak uit die van andere inwoners van onze gemeente. En dan wordt het verhaal toch, ook zeker in dit geval, heel anders dan het verhaal dat het college verwoord in de jaarstukken over 2015.

Neem de Stadswerven, dé plek waar de ontwikkelingen zichtbaar zijn en worden. Volgens wethouder Sleeking. Maar deze foto’s zijn gemaakt bij het veel bejubelde monument “de hellingbaan”. ( foto 1,2,3 en 4) . Hier dicht bij zouden meerdere, een kleine 400 woningen voor ouderen en jongeren in de sector volkshuisvesting gebouwd worden. Door de crisis van 2008 verdwenen ze van de kaart. Maar ook nu die crisis voorbij is, komen ze niet op de kaart terug. Wel steken we geld in oude hijskranen, en houden we ‘monumenten’ in stand waar je een situatie als op de laatste foto tegenkomt. Dit bevindt zich binnen in de hellingbaan op de Stadswerven, jawel!  

Volgens wethouder Reynvaan moeten we vooral leren loslaten. Er wordt niet bij verteld dat we dat vooral in de zojuist al genoemde volkshuisvesting doen. Tot op heden hebben we zo’n tienduizend keer een betaalbare huurwoning losgelaten. En ook in 2015 hadden we er volgens de wethouder nog te veel. Wij hebben hierover vragen gesteld in februari waarop we nog steeds geen antwoord hebben. Hebt u onze vragen over de grootte van de woningvoorraad in de particuliere sector met huurprijzen tot € 700,= ook losgelaten? Wij niet, en we willen dan ook nog steeds graag antwoord op onze vragen. Voor wat de sociale woningbouw aangaat plakken we net zo hard als de kauwgum op de stoepen en pleinen waarover stevige discussie is. En echt, zelfs met een hogedrukspuit verdwijnen wij en onze vragen niet. We hebben de stad smeriger zien worden. En dit hoorde blijkbaar ook bij een goed schoonmaakniveau. (foto 5 en 6).

Wethouder van de Burgt wilde ook in 2015 meer mensen begeleiden naar werk. Maar de stukken vermelden niet hoeveel participatiebanen er in 2015 gecreëerd werden…… door de Gemeente Dordrecht, bij de Gemeente Dordrecht. Dat willen wij graag van de wethouder weten. En dan bedoelen we niet het hernoemen van de gewone banen die mensen al hadden bij bijvoorbeeld stadstoezicht/parkeergarages. De nú gastheren zal ik maar zeggen.

Wethouder Mos wilde in 2015 kansen voor ondernemers en inwoners stimuleren en benutten. Investeerde in huidige en toekomstige bedrijventerreinen. Prachtig, maar hij vergeet er bij te vertellen dat de inwoners van het betrokken deel van de Wieldrechtse Zeedijk en de Tweede Tol steeds verder ingeklemd worden door steeds grotere en hogere bedrijven, en dat hun huisjes schudden op hun grondvesten door het geweld van het sterk toenemend vrachtverkeer. Welke concrete plannen heeft het college c.q. de wethouder in 2015 in de steigers gezet om het leefklimaat van deze Dordtse inwoners niet verder te laten zakken en de veiligheid van naar school en huis fietsende kinderen te waarborgen? Dat zien we niet terug in de stukken. Wel zien we dat in het voorgestelde besluit gesproken wordt van lage woonlasten. Echter, alle heffingen, met uitzondering van de OZB, worden wèl verhoogd. Een aanslag op de lage inkomens. Of bedoelt de wethouder hier dat alleen de OZB tot de woonlasten behoort? Ook zijn wij allesbehalve gecharmeerd dat het weerstandsvermogen, terwijl er flink bezuinigd werd, ultimo 2015 uitkwam op 1,8. Alles dat boven de 1,0 uitkomt is in principe te veel en zou terug moeten naar de burgers. Bijvoorbeeld door heffingen te verlagen in plaats van verhogen. De weerstandratio is ons inziens niet bedoeld om bedrijfsmatige risico’s bij projecten, economische ontwikkelingen en investeringen af te dekken.

Wethouder Lambrechts is dolgelukkig. 2015 was een mooi jaar. Het sociale wijkteam Dordrecht-West krijgt een 9 van de inwoners! De inzet van vrijwilligers en mantelzorgers is zeer belangrijk bij de ondersteuning van mensen die het niet alleen redden. Vorig jaar ging wethouder Lambrechts het niet redden met de vanuit de landelijke overheid toegewezen WMO-gelden, en vroeg er miljoenen bij, die ze ook kreeg. En toen hield ze aan het eind van het jaar ruim 6 miljoen over.  Die vanzelfsprekend naar de algemene pot terug moeten. Ze zei er zelfs nog over dat het vermoeden bestond dat veel mensen afzien van WMO-ondersteuning vanwege de toegenomen eigen bijdrage. Het Rijk schaft de WTCG af, die 33 % van de eigen bijdrage opving. De eigen bijdrage steeg dus met 33%, en werd zo voor velen te hoog. Nog steeds hadden die mensen zorg nodig, maar die namen ze niet af omdat ze het niet meer konden betalen. De beslissing van de Drechtraad om de eigen bijdrage voor de WMO af te schaffen deed ons deugd, tot we gisteravond hoorden dat dat toch niet het geval is. Ik kon mijn verbazing ook al bijna niet de baas. Dat de gemeente Dordrecht niets van het haar toekomend deel van de overgebleven miljoenen aan wil wenden om structureel iets te extra’s te doen voor de minst draagkrachtigen in onze stad blijft ook een groot pijnpunt voor ons. Wel voor de mantelzorgers, niet voor de armsten. Dat rijmt niet voor ons.
En je kunt natuurlijk denken dat alles prima gegaan is met de transities en dat de zorg en thuiszorg op orde zijn, maar wie op 2 juni jongstleden aanwezig was in het stadhuis bij de bijeenkomst met de cliëntenraden in de zorg weet beter, veel beter. Het zou een goede zaak zijn als het college de roze bril zo nu en dan ook eens af zou zetten. Misschien krijgt het dan een reëler beeld van onze lokale samenleving. Niet zo men die wil zien, maar zo die is.