Dordrecht

Het college heeft haar wensenlijstje voor 2017 ingediend bij de gemeenteraad. Wat die wensen moeten gaan kosten tussen 2017 en 2020 komt “toevallig” precies overeen met de ruim 12 miljoen die, zo vertelt ons de aanvulling op de jaarstukken 2015, netto overblijft na de budgetoverheveling. Of is dat misschien minder toevallig dan het lijkt?

Moet het echt allemaal zoveel geld kosten dat er onder de streep voor 2017 8,5 miljoen en in totaal 12,3 miljoen komt te staan. Of moet het persé allemaal op?
Neem nu de herdenking van de Dordtse Synode. Die schijnt net zo lang te moeten duren als de Synode zelf. Vanzelfsprekend was de eerste Synode van groot belang bij het ontstaan van onze staat, toen een republiek.  De kerkstrijd tussen de Arminianen en de Gomaristen zorgde voor veel onrust, en de jonge republiek kon dat niet gebruiken. Alle neuzen moesten dezelfde kant uit, en er moest rust komen in kerk en staat. Hoewel het dus om een kerkelijke zaak ging, was dit een belangrijk moment in onze geschiedenis, en natuurlijk mogen we vieren dat vier eeuwen geleden die geschiedenis hiér geschreven werd. Maar moet dat een miljoen kosten?

Volgens ons kun je met de helft daarvan toch ook een heel behoorlijk feest vieren (zie Koningsdag 2015). En als we dan toch, geheel in lijn van de kerkvaderen, de viering iets soberder houden, maak dan na afloop van deze collegeperiode en de viering van de Synode ook direct een einde aan het instituut “cultuurintendant”. Dat bespaart per jaar toch naar schatting al snel 200 duizend euro.  

Het is leuk dat we er weer een standbeeld bij dreigen te krijgen. Van Willem van Oranje maar liefst. Die nooit in Dordrecht gewoond heeft en zelfs de Statenvergadering die in Dordrecht gehouden werd van 15 tot 29 juli 1572 niet bijwoonde. Maar toch, leuk idee, een standbeeld. Kost ons alleen wel even 50 duizend euro om het op zijn plaats te zetten. En of er dan gelijk een financiële injectie van een kwart miljoen mag voor KIOR, om beleid dat afgeschaft was weer in te voeren. Niet omdat het moet, maar omdat het kan.

Blijkbaar investeren we liever in steen en staal dan in mensen. Jeugd- en sportverenigingen die al een eeuw lang bewezen hebben de jeugd op verantwoorde wijze ontspanning en ontwikkeling te bieden, verliezen het van een stenen Willem van Oranje.  De verenigingen vernieuwen zichzelf voortdurend van binnenuit, maar moeten van de Gemeente nu jaarlijks ‘innovatieve en creatieve plannen’ bedenken om nog een graantje uit de subsidieruif toebedeeld te krijgen. U begrijpt dat wij als SP liever investeren in mensen dan in kunst van steen en staal langs de oevers van de Noord, langs de N3 of waar dan ook. Vergeet dit soort projecten die er alleen op gericht zijn het prestige van het college te verhogen en doe wat nodig is voor de inwoners van Dordrecht.

Dat gezegd hebbende is het opvallend dat het college in haar wensenlijstje van in totaal 12,3 miljoen 0,0 euro wil uitgeven aan de sociale ontwikkelagenda. Dit toont het ware gezicht van dit college, dat alleen bordjes wil verzetten en daarvoor voldoende heeft aan wat er aan WMO-gelden overbleef in 2015. WMO-gelden die natuurlijk ingezet hadden en nog steeds moeten worden ingezet voor assistentie, zowel fysiek als materieel, aan inwoners die door ziekte (al dan niet chronisch) of invaliditeit (al dan niet blijvend), deze nodig hebben.

Voorzitter, als ik de beschrijving van de beleidswens ten aanzien van de Visbrug moet geloven, dan worden we nog steeds getrakteerd op “de put van Piet”. Onvoorstelbaar dat dit, ondanks alle protesten, nog steeds niet van de baan is. Tot de verantwoordelijk portefeuillehouder zou ik willen zeggen: “Als u zo graag herinnerd wilt worden na uw pensionering, dan willen we, bij hoge uitzondering, wel lobbyen voor een klein borstbeeldje, en dat mag zelfs ergens bij de Visbrug staan, als het meneer Tran maar niet in de weg staat. Dat kost heel wat minder dan “de put”. Alle gekheid op een stokje, prima plan om iets te doen aan de uitstraling van de omgeving daar, maar maak alsjeblieft geen onherstelbare fouten met de inrichting, door een gat te zagen in een historische brug, en dan desnoods de gebroeders De Witt maar te verplaatsen. Ja, ook dat geluid is al langsgekomen.

Voorzitter, een jaar geleden stelde wethouder Reynvaan dat er voldoende mogelijkheden waren voor toiletgebruik door bezoekers van de binnenstad. Met het door haar toen als ‘niet te verwachten’ vertrek van V & D is dit volgens ons toch al onvoldoende aanbod weer verder verminderd. En op gevaar af dat er nu weer iemand net te luid begint te zuchten “daar komen die gehandicapten weer”, voor mensen die slecht ter been zijn, resteert niet anders dan een bezoek aan de sporadische horecaonderneming die de toiletten op de begane grond heeft. Kost je dan wel minstens 3 euro voor een consumptie, die weer bijdraagt aan een vicieuze cirkel.

We zouden bijna vergeten dat je netjes gedragen, ook als ondernemer, de normaalste zaak van de wereld is. Het bestrijden van alle vormen van criminaliteit, zeker ook die waarbij onder- en bovenwereld met elkaar verweven kunnen raken, is zonder meer belangrijk. Misdaad mag inderdaad niet lonen. Maar om nu zo ver te gaan dat je goed ondernemerschap gaat belónen, zoals op pagina 23 van de bijlagen vermeld is, vinden wij toch wel de omgekeerde wereld.

Voorzitter, ik rond af. Het college heeft wensen, maar die hebben wij ook. Soms, vaak zelfs, zijn dat hele andere dan die het college heeft. Om te voorkomen dat nu van alle kanten de opmerking komt “de SP wil weer geld uitgeven”, hebben we een tegenovergesteld wensenlijstje opgesteld. Daaruit blijkt dat wat wij willen niet duurder is dan wat het college aan extra uitgaven wil doen. Wel anders, dat wel. Meer dan investeren in een museale binnenstad vol culturele hoogstandjes, willen wij investeren in de behoeften van inwoners, zowel die van de binnenstad als die van de overige wijken. Want het zijn de mensen die een stad tot leven brengen.

Ik dank de samenstellers van de kadernota en overige betrokken documenten, en overhandig u hierbij onze amendementen en motie.