Dordrecht

Geachte voorzitter, beste collega's,

Het is goed dat wij met elkaar in deze raad de ontwikkelingen bespreken op wat toch wel een van de mooiste plekken van onze stad is. Voor de goede orde even een paar woorden over wat we nu aan het doen zijn. Ik vermoed zomaar dat niet iedereen helemaal beseft wat een "wensen en bedenkingen procedure" is. Als gemeenteraad hebben we, als we willen veel macht. Maar ook het college kan zeer veel zaken dagelijk besluiten, zonder dat dat aan de raad voorgelegd hoeft te worden. Maar bij zogenaamde "privaatrechterlijke handelingen", bijvoorbeeld de verkoop van onroerend goed, moet het college volgens artikel 169 van de Gemeentewet de raad in de gelegenheid stellen daar iets van te vinden, om zoals dat zo mooi heet "wensen en bedenkingen" te uiten. Daarna staat het het college vrij om al dan niet iets met die wensen en bedenkingen te doen. Dus ook als we straks als raad besluiten dat we ons niet kunnen vinden in wat het college heeft bedacht, dan kan het college toch besluiten de wensen en bedenkingen van de raad naast zich neer te leggen. Uiteraard zou ik het niet verstandig vinden om dat te doen.

Nu over het Groothoofd en de Palingstraat specifiek. Er is veel gesteggeld over de prijs die de projectontwikkelaar gaat betalen voor deze panden. En ook dat is wat in eerste instantie verbazing opwekte bij onze fractie. Meerdere panden, op het mooiste en meest iconische plekje van Dordrecht, langs de rivier het water dat een centrale plaats in ons Stadswapen inneemt, voor één miljoen euro?

Maar wie in de stukken duikt stuit al snel op een veel principiëlere vraag dan
de vraag of de panden een ton of een miljoen, zoals sommigen ook uit de
makelaarswereld zeggen, meer op zou kunnen brengen. En dat is de vraag of onze gemeente alle partijen in onze stad wel op een gelijke en eerlijke manier
behandelt.

Voor ik daar dieper op in ga, dan even het punt over de mogelijke opbrengst. Er is veel aandacht uitgegaan naar het feit dat de opdracht voor de taxatie is
gegeven door de uiteindelijke beoogde koper van de panden. In deze aandacht is een beetje ondergesneeuwd dat de opdracht aan de taxateur een zo laag mogelijke waardering al had ingebakken. Gevraagd werd om een taxatie voor een onderhandse verkoop, waarbij dus bij de waardebepaling van de panden andere partijen en met name de huidige huurders al bij voorbaat werden uitgesloten. En dit was ook de opdracht aan de tweede taxateur die op het laatste moment, nadat wij en de VSP al vragen hadden gesteld, werd gevraagd, en het is dus niet verbazingwekkend dat die met een gelijkaardige waardering kwam. Ook de wethouder bestrijd niet dat bij een verkoop met meerdere bieders, waaronder de huidige huurders, er een hoge opbrengst mogelijk zou zijn. De heer Mos was in de commissie zelfs nog zo vriendelijk om toe te lichten waarom dit was, namelijk omdat de bewoners ook de mogelijkheid hebben het pand weer te verkopen en dus leeg op te leveren.

Kortom doelbewust een zo laag mogelijke waardering.

Dan nu het punt van de gelijke behandeling van alle burgers en bedrijven. Een principe dat zou je denken bij dit overwegend liberale college in veilige
handen zou moeten zijn. Op het moment dat een projectontwikkelaar aanklopt bij de gemeente en zegt, "ik heb een mooie deal, met panden die een woningbouwvereniging aan jullie terug moet verkopen, maar die kunnen jullie dan met een leuk winstje aan mij onderhands doorverkopen", dan moeten toch bij alle bestuurders de nekharen overeind gaan staan en de gedachte opkomen, dit is niet hoe we als onpartijdig bestuur moeten opereren?

Als Woonbron van haar panden af wil die het aan de gemeente moet terug verkopen, met de mededeling, maar de officieel vastgestelde prijs vinden we te laag, dan houden we de panden liever zelf, dan is toch het eerste wat je als bestuur doet zelf de panden laten waarderen, en je vervolgens afvragen wat je met die panden wil doen. En als je die panden, volgens het vaststaande beleid niet wil behouden, en als je die panden dan al onderhands wil verkopen, dan biedt je ze toch in eerste instantie aan aan de huidige huurders?

Over dat huidige beleid één ding: als je als gemeente de greep wil houden op de ontwikkeling van de mooiste plekken van de stad, en wil voorkomen dat die plekken de weg gaan van sommige delen van de Voorstraat of het Teerlink pand, dan kun je wat de SP betreft dat het beste doen als je die plekken als gemeente in eigendom hebt. Dus als mensen zich afvragen waarom we als socialsten niet nu voorstellen de panden helemaal niet te verkopen, dan is dat omdat we ons amendement bewust laten inperken aan het door de raad in meerderheid vastgestelde liberale vastgoedbeleid.

Dat gezegd heeft het college één argument gegeven waarom de panden aan
Groothoofd en Palingstraat in handen zouden moeten komen van de voorgestelde koper, namelijk ontwikkeling van de horeca functie. Wat er dan mis is met de huidige horeca bedrijven hebben we niet mogen vernemen. Bedrijven die ook geen huurbescherming genieten zoals de hurende bewoners. Maar nog vreemder is dan dat de voorgestelde kopende partij aangekondigd heeft geen enkele ontwikkeling in de zin te hebben.

Wij zien geen enkele reden waarom de nu voorgestelde partij voorgetrokken zou moeten worden ten opzichte van andere mogelijke kopers, tenzij in onze
gemeente blijkt te gelden dat "ALl pigs are equal, but some pigs are more equal then others". En daarmee is de manier waarop de dubbele transactie wordt voorgesteld niet alleen potentieel onvoordelig voor de gemeente, maar vooral gevaarlijk voor het beeld dat burgers hebben van het bestuur. Ook al heeft iedereen de beste bedoelingen, het beeld dat er iets gebeurt dat niet helemaal rechtvaardig is wordt onvermijdelijk opgeroepen door deze vastgoeddeal, en dat is iets dat we als overheid niet moeten willen.