Dordrecht

Voorzitter,                         
De SP is blij dat onze voorstellen voor een eerlijke belastingheffing in Dordrecht al de nodige aandacht hebben gekregen. Helaas was de beschrijving van wat in ons voorstel staat niet altijd even nauwkeurig. Een van de opmerkingen die wij kregen was dat de gemeente niet aan inkomenspolitiek zou mogen doen. Maar een voorstel dat heffingen verhoogt die het zwaarst drukt op de laagste inkomens terwijl de OZB voor huiseigenaren en onroerend goed bezitters verlaagd wordt is ook een vorm van inkomenspolitiek. Dus iedereen doet aan inkomenspolitiek, alleen doet de SP aan een eerlijke inkomenspolitiek. In onze nota ‘OZB en heffingen’ staat onze zienswijze beschreven. U vindt in de nota een uitgewerkt model. Wij gaan er van uit dat u onze nota allemaal uitgebreid bestudeerd hebt en gaan dan ook graag vanavond de discussie met u aan over de nota en het amendement “ OZB en heffingen” in de commissie bestuur en middelen. De veel stof doen opwaaiende miljonairstaks is een landelijk voorstel van de SP waar u alles over kunt lezen in het boekje “Er is genoeg voor iedereen”, dat wij u bij deze aanbieden.

Waarom in de begroting 2016 bij de lokale heffingen de tabel vergelijking woonlasten is opgenomen, is ons onduidelijk. Of het moet zijn om ons te tonen dat de Dordtenaren het zo slecht nog niet hebben getroffen. Wat er niet bij wordt verteld is dat Dordrecht veruit het laagste inkomen per hoofd van de bevolking heeft van de hele regio. Wij hebben daar via de auditcommissie onderzoek naar laten doen en uitgebreid over gesproken. Als je het feit van dit laagste inkomen meeneemt in het verhaal, is de situatie ineens een stuk minder rooskleurig. Wij willen dan ook graag bij gebruik van dergelijke statistiek meer nuance aangebracht zien, zodat er een eerlijker beeld ontstaat.
Ik weet dat de Raad zelf heeft gevraagd om minder lijvige boekwerken bij begroting, kadernota en jaarstukken, maar zien dan toch graag wat meer daadwerkelijke informatie dan alleen totaalbedragen van uitgaven en inkomsten per project. Hoe aardig die foto’s van Burgemeester & Wethouders ook zijn, geloof me, wij weten echt hoe deze mensen er uit zien. Daar hoeven we niet elke paar maanden met een foto aan herinnerd te worden.

Voorzitter,
Werk volgt wonen, punt. Dat stelt althans het college in de inleiding bij de begroting 2016. Wij hadden deze stelling graag onderbouwd gezien, maar daarvan is helaas geen sprake. Vroeger volgde wonen werk, en als ik naar mijn kinderen kijk is dat nog steeds zo. Bovendien ontkracht het college haar stelling al weer onder het kopje: “krachtig arbeidsmarktbeleid “:
de toegenomen woonaantrekkelijkheid heeft zich nog niet vertaald in een betere sociaaleconomische positie.”
Ofwel, de ingeslagen weg werkt vooralsnog niet.
Ik zou bijna zeggen “nogal wiedes”. Wie zelfs nu nog alsmaar meer duurdere woningen (koopprijs boven de drie ton) wil bouwen, en zelfs wanneer je spreekt over duurzame en energiezuinige woningen die je graag gebouwd zou zien, reageert met “goed plan, maar dan wel dure huizen”, moet niet raar opkijken als de positie van Dordrecht achterblijft. Immers, wie een dermate inkomen heeft dat hij of zij zich een dure woning kan veroorloven heeft vaak een werk- en bestedingspatroon waarvoor hij of zij niet aan Dordrecht gebonden is. Om het door het college zo gewenste rijkere aandeel qua inwoners te vergroten moet je iets anders doen dan dure huizen bouwen. Met een bioscoop en een fietsbrug lok je die echt niet naar je stad. Een monumentale binnenstad en musea zijn oh zo mooi en aantrekkelijk, maar wel overwegend voor toeristen. Je gaat niet als je een hoop te verspijkeren hebt in Dordt wonen omdat je dan zo lekker dicht bij het Onderwijsmuseum woont. Dordrecht is van oudsher een arbeidersstad en is niet voor niets zo op deze plek ontstaan. Als je rijke mensen hier naar toe wilt trekken zul je hedendaagse rijkeluisvoorzieningen moeten treffen. Om met mijn zoon te spreken “er is nog niet eens een loungebar! Nou hadden we die bijna gehad, als er niet een wietkink in de kabel gekomen was, maar het punt is duidelijk.  
Waar deze stad wel dringend behoefte, en een steeds nijpender tekort aan heeft, zijn betaalbare daken boven de hoofden van haar inwoners die zich geen huis van drie ton of meer kunnen veroorloven. De SP pleitte altijd voor het behoud van betaalbare woningen voor de laagste inkomensgroepen. Nu redt je het daar niet meer mee. Er zijn gewoonweg te veel huurwoningen gesloopt of verkocht. Het bestand is binnen tien jaar door sloop uitgedund met ruim 4000 woningen, waar er slechts 900 voor teruggebouwd werden. De huurharmonisatie maakt verhuizen onmogelijk voor doorstromers. Het goedkopere segment wordt door de huurharmonisatie steeds verder uitgehold als woningen door de bovengrens gaan qua huur en dan niet meer tot de sociale voorraad behoren. Om van de wachttijden voor jongeren en statushouders maar niet te spreken. Er is naast een grote behoefte aan huurwoningen in het segment sociaal ook een schreeuwende behoefte aan huurwoningen met een huur tussen de € 700,00 en € 1000,00 (boven de huursubsidiegrens). Want daarmee houd je de jongere werkende bevolking namelijk wel vast. Om de alsmaar verder oplopende wachttijden te doorbreken, zijn een aantal maatregelen nodig. Eén daarvan is om per direct te stoppen met slopen en verkopen, en eerst te inventariseren welke gebouwen om te bouwen zijn tot huurappartementen. Daartoe dienen wij hier een motie in die we willen behandelen in de commissie Fysiek bij het onderwerp “wonen”. Huisvesting is een lokale verantwoordelijkheid, zo wij altijd uitgesproken hebben en die onlangs nog weer eens bevestigd werd in de Drechtraad. Deze verantwoordelijkheid dient met inachtneming van alle bevolkingsgroepen in Dordrecht genomen te worden.

Voorzitter,    
Wij hebben nog niets gezegd over de vluchtelingen. We willen er ook niet veel over zeggen. We hebben met eigen ogen geconstateerd dat de opvang sober, maar adequaat en humaan wordt uitgevoerd. En verder dan dat gaat de bemoeienis van de gemeenteraad voor dit moment niet.
                            
Ieder van ons zal zich ongetwijfeld de lange rijen insprekers herinneren bij de besprekingen over het afschaffen van alle kleine culturele subsidies, gevolgd door een herverdeling van een kleiner budget langs de lijnen van objectieve criteria. De geluiden die ons bereiken vanuit gesubsidieerde organisaties bestaan zonder uitzondering uit veel vragen en stralen onrust en onzekerheid uit. Vooralsnog vielen objectieve criteria afgelopen zomer nog niet vast te stellen en blijven alle kleine organisaties dus nog lang in onzekerheid verkeren. Gelukkig wijdt het college in de Raadsinformatiebrief acht hele, en zonder nadere uitleg onbegrijpelijke, regels aan het fenomeen. Een verklaring is in het boekwerk niet te vinden. Niet in de vier regels die hier onder doelstelling 6 op pagina 40 aan worden gewijd, en ook pagina 195 brengt geen uitkomst. Met de leesbaarheid is het achterin bij de cijfers trouwens ook nog steeds droevig gesteld.
                            
Als laatste bieden wij u een motie aan met de niet mis te verstane titel “Laat de Tour in Frankrijk starten”. Het zal u niet verbazen dat wij van mening zijn dat een stad die zegt zich niet te kunnen veroorloven meer te doen aan armoedebestrijding en haar langlopende kleinere culturele projecten niet in leven kan of wil houden, geen geld zou moeten steken in iets zo vluchtig als een start van de Tour de France.

Voorzitter, tot zover ons betoog.